Balans. Het woord van deze week, of liever gezegd; van deze weken.. Dochterlief is geland op het middelbaar en we zijn beiden op zoek naar een nieuwe balans. Voor mezelf betekent dat overzicht en orde scheppen in alle (nieuwe) ballen die ik omhoog heb te houden en het hervinden van mezelf.
Het zelfstandig naar school en naar vriendinnen gaan geeft me meer ruimte om mijn dagen in te delen. Het niet hoeven brengen en ophalen geeft ook ruimte, vooral de mogelijkheid om me ‘s ochtends wat later klaar te maken dan gebruikelijk. Tenzij het mijn kantoordag is of één van mijn thuiswerkdagen en ik al vroeg online meetings heb.. Ik blijf een ijdele leeuw, dus ook op beeld wil ik er tiptop uitzien.
De nieuwe fase komt ook met (veel) overprikkeling. Op haar middelbare school mogen ze in pauzes en onderweg van lokaal naar lokaal hun telefoon bij de hand hebben, dus ineens heb ik tijdens schooltijd vaker contact met dochterlief. Een appje, een belletje, een snap, soms om iets te delen, even te ventileren of om iets te vragen. Ik sta dus even veel meer ‘aan’ onder schooltijd. Nu besef ik dat dat contact er vast ook gauw vanaf is, dus ondanks de drukte geniet ik er ook van. Het kan immers zo voorbij zijn met een opgroeiende puber!
Mijn rol verandert ook steeds meer. Van het echte (ver)zorgen naar een meer begeleidende en sturende rol in de aanloop naar nog meer zelfstandigheid van het zelf (in)plannen en maken van huiswerk en het klaarmaken van haar tas. Ook heb ik het idee dat ik vooral na schooltijd en in de weekenden meer aan het chauffeuren ben. En dan probeer ik tussendoor ook haar Snapchat bij te houden, want uiteraard wil ik haar tussentijdse updates niet missen (en wijst ze me erop als ik haar verhaal niet gezien heb).
Wat is ze gegroeid de afgelopen periode, letterlijk en figuurlijk! Dat betekent ook dat ik haar vertrouw, haar durf los te laten en dat ze soms ook even alleen thuis mag zijn (met onze chihuahua waakhond) en ik ook hierin wat meer ruimte en vrijheid heb. Zij heeft haar sociale leven en ik krijg ook meer tijd voor mezelf. En dat komt de grote vraag. Wie ben ík als ik niet meer zo intens hoef te (ver)zorgen zoals ik de afgelopen 11 jaar heb mogen doen?
Steeds meer kom ik (weer) in beeld. Ik mag mijn plek weer innemen. Leuke me-time dingen inplannen of gezellig met vriendinnen afspreken. Maar ook hier geldt weer die balans. Deze eerste weken zijn zó overweldigend en overprikkelend, ook met Magister, het huiswerk doornemen, meekijken met plannen, tienertaal ontcijferen (en vervolgens mijn dochter corrigeren dat ik niet één van haar ‘maten’ ben), info (avonden), ouderavonden en haar speeldates met oude en nieuwe vriendinnen, dat ik echt per (vrije) dag incheck hoe ik me voel, hoe mijn energie staat en of ik iets wil ondernemen of juist even thuis de rust opzoek.
Gelukkig weten vrienden en familie dat het heel even druk voor mij is, ook met alle afspraken, verplichtingen en sport die ook gewoon doorlopen. Het is zo belangrijk om dicht bij jezelf te blijven en eerlijk te zijn, naar jezelf en naar een ander toe. Het geeft ook niet dat mijn sociale leven heel even nog op een laag pitje staat. Ik moet weer even die balans vinden en einde van de dag ook nog energie overhouden. Ik heb tenslotte maar één potje energie per dag.
Een flinke dosis zelfliefde en vooral niet te hard zijn voor mezelf. Dus momenteel heb ik heel veel Ylang Ylang en Stress Away in de diffuser en mijn rozenkwarts armband om bewust bezig te zijn met mezelf en wat ik nodig heb. Een ieder zit in mijn hart, maar nu ben ik even belangrijk(er). Luisteren naar mijn lijf en mind, terwijl ik ondertussen mezelf de tijd gun om die nieuwe balans te (her)vinden.
Gelukkig is mijn dametje goed geland en dat is voor mij het allerbelangrijkste. Nu even alle ballen herschikken en daarna is er weer meer tijd voor mijn sociale leven en hobby’s. Nog even geduld a.u.b. Pas wanneer ik van binnen weer in balans ben, dan straal ik dat van buiten ook uit..
Liefs, Johanna
